Page 9 - Layout 1
P. 9

Θεϊκή καί ἀνθρώπινη σοφία (Ἰα 3,13-18)



          Ὅπως ὁ πιστός, πού ἔχει τήν σο φία τοῦ  στος ὁ ἄνθρωπος τῆς δι πλανῆς πόρτας,
          Θεοῦ, ἐμπνέεται ἀ πό τό ἅγιο Πνεῦμα,    διότι δέν ἔχουν ἀγάπη στήν καρδιά
          ἔτσι ὁ μακράν τοῦ Θεοῦ ἄν θρωπος κα -   τους. Κατασκεύασαν τα χύ τα τα μηχα -
          θοδηγεῖται ἀπό τό πονηρό πνεῦμα, ὁ -    νή ματα πού κάνουν θαύ ματα στόν τε -
          πότε καί ἡ σοφία του ἀποδεικνύεται      χνικό το μέα, κι ὅμως παρα συρ μένοι
          «δαιμονιώδης».                          ἀπό τόν θόρυ βό τους ἔπαψαν ν' ἀκοῦν
             Στήν ἐποχή μας ὑπάρχουν εὐτυχῶς      τήν φωνή τῆς συνειδήσεως πού ὁ Θεός
          οἱ ἐπιστήμονες ἐκεῖνοι πού ἔχουν τήν    φύτεψε μέσα τους. Ἔ χουν ἄ φθονες τρο -
          ἄνωθεν σοφία μέ τά χαρακτηριστικά       φές, ξε πέρασαν τόν κίνδυνο τῆς πείνας
          γνωρίσματα πού ἀπαριθμεῖ ὁ ἅγιος Ἰά -   -ὅπου βέβαια τόν ξεπέ ρα σαν-,  ἀλλά
          κωβος. Αὐτοί ἱερουργοῦν στήν δου λειά   κινδυνεύουν ἀπό τήν πολυ φαγία, διότι
          τους. Ἔχουν τάξει τόν ἑαυτό τους στήν   οἱ τρο φές μέχρις ἑ νός ση μείου τρέφουν,
          ὑπηρεσία τῆς ἀνθρωπότητας καί εἶναι     ἔπει τα κατα στρέφουν. Ἀ κό μη, μέ τόν
          οἱ μεγάλοι εὐεργέτες τοῦ ἀνθρώπου,      εὐ δαι μο νι σμό καί τήν κα λοπέραση ἔ -
          διότι ὑπηρετοῦν τόν πόνο του καί συμ -  χουν γίνει τόσο πλα δα ροί πού στήν
          παραστέκονται στά προ βλήματα καί       πρώτη δυ σκολία ἐκ νευ ρί ζον ται, χάνουν
          στίς ἀνάγκες του.                       τήν ὑ  πομονή καί τήν εἰρήνη τους. Συνη-
             Ὅταν ὅμως ἡ σοφία καί ἡ ἐπιστήμη       θι σμέ νοι στήν ἄνεση τῆς μη χανῆς, ἔχουν
          δέν ὑπηρετοῦν τόν Θεό, ἀποτελοῦν με -   ἀχρηστεύσει τίς δικές τους δυνάμεις.
          γάλη συμφορά γιά τήν ἀνθρω πότητα.          Αἰτία αὐτῆς τῆς κατάντιας εἶναι ἡ
          Ἐ κεῖ νος π.χ. πού κάποτε ἦταν ἁπλῶς    ἀλαζονεία τοῦ ἀνθρώπου πού μέ ἰτα -
          ἕνας διαρρήκτης ἤ ἀναρχικός τώρα ἔχει   μότητα θέλησε νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό
          τήν δυνατότητα, ὁπλισμένος μέ τά σύγ -  τόν Θεό καί χωρίς νά τό καταλάβει ἔ -
          χρο να μέσα τῆς ἐπιστήμης, νά γίνει μία  βαλε στήν θέση τοῦ Θεοῦ τά ἐπιτεύ -
          φοβερή ἀπειλή γιά τήν ἀσφάλεια τῶν      γματά του. Ἀλλά αὐτό στάθηκε ἡ αἰ τία
          ἀνθρώπων.                               τῆς δυστυχίας του. Ἡ διανοητική ἀνά -
             Ἡ ἐποχή μας παρουσιάζει ἕνα πα -     πτυξή του καί ἡ ἀντίστοιχη πρόο δός
          ράδοξο φαινόμενο. Δημιούργησε ἕναν      του στόν τεχνικό τομέα δέν συμ βα δί -
          ἀξιοθαύμαστο τεχνικό πολιτισμό μέ       ζουν μέ τήν πνευματικότητά του.  Ἡ
          τόν ὁποῖο περιμέναμε νά κάνει πιό ὄ -   ἀν θρωπότητα μοιάζει μέ ἕνα τέρας πού
          μορφη τήν ζωή μας. Κι ὅμως, ὅλοι ὁ μο -  ἔχει τό ἕνα πόδι μεγάλο σάν τόν στύλο
          λογοῦμε ὅτι πολύ λίγο μᾶς ὠφέ λησε      τῆς ΔΕΗ -ὁ ὑλικός πολιτισμός- καί τό
          αὐτός ὁ πολιτισμός. Ὑπάρχουν μά λι -    ἄλλο σάν τό μικρό μας δαχτυ λάκι -ἡ
          στα καί περιπτώσεις πού μᾶς ἔ βλα ψε.   πνευματική της κατάντια.  Ἔ τσι δέν
          Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πε ρισσό τε -  μπορεῖ νά στηριχθεῖ, εἶναι ἑ τοιμόρρο-
          ρα ἀγαθά, πολλά μέσα δια σκέ δα σης κι  πη. Κι ἐμεῖς καμαρώνουμε γιά ἕνα ἑ -
          ὅμως ἔχουν περισσότερο ἄγχος καί με -   τοι μόρροπο τέρας!  Εἶναι ἀ νάγκη νά
          λαγχολία ἀπό κάθε ἄλλη φορά. Μέ τά      μετανοήσουμε ἀληθινά καί νά στηρί -
          πολύπλοκα ὄργανα πού κατα σκεύ ασαν     ξουμε τήν σοφία μας στήν σο φία τοῦ
          παρακολουθοῦν τήν κίνηση τῶν ἄ στρων    Θεοῦ.
          καί ξέ ρουν καταπληκτικά στοι χεῖα γιά
          τό κα θένα, κι ὅμως τούς εἶναι ἄγνω -                                   Ὀβλίας


          ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΪΟΣ 2015                                                   137
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14