Page 5 - Layout 1
P. 5

προπάντων  ὑπαρξιακή.  Ἡ πτώση  τοῦ     σις» (Ἰω 6,55).
          ἀνθρώπου στήν Ἐδέμ ὑπῆρξε ἕνα κα τε -       Κάθε φορά λοιπόν πού κοινωνοῦ -
          ξ οχήν ὑπαρξιακό γεγονός. Ἡἁ μαρτία     με, ἑνώνουμε τήν ἄρρωστη ἀνθρωπό -
          κατέστρεψε τήν ἀνθρώπινη φύση, τήν      τητά μας μέ τόν ἐσταυρωμένο, ἀναστη -
          ὁδήγησε στόν θάνατο, στό μηδέν· δέν     μένο καί ἀναληφθέντα Κύριο. Ἔτσι ἡ
          τήν σπίλωσε μόνον. Αὐτή δέ ἡ τρα γική   νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατο γί -
          κατάσταση  μεταδίδεται  στόν  κάθε  ἄν -  νεται καί δική μου ὑπόθεση, καί ἡ ζωή
          θρωπο σάν κληρονομικότητα, σάν ἀ να -   Του ζωή μου. Δέν εἶναι πλέον τελικός
          πόδραστη γενετική ἀσθένεια.             προορισμός μου ἡ νέκρωση καί τό μνῆ -
             Πῶς λοιπόν θά μποροῦσα νά σω -       μα. Δέν μέ τρομάζει ὁ σκοτεινός Ἅδης.
          θῶ;  Πῶς  θά  μποροῦσα  νά  ξεπεράσω    Ἀφοῦ ὁ Χριστός, ἡ ζωή μου, πέθανε μέν
          αὐτό τό φοβερό τεῖχος τῆς ὀδύνης; «Τίς  ἀλλά ἀναστήθηκε καί ἀναλήφθηκε, τό
          με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου   ἴδιο θά συμβεῖ καί μ’ ἐμένα. Θά πεθάνω,
          τούτου;» (Ρω 7,24). Ἐπειδή ἀκριβῶς τό   ἀλλά θά ἀναστηθῶ καί θά μετάσχω στήν
          πρόβλημά μου ἦταν ὁ θάνατος, αὐτό πού   βασιλεία Του. Γι’ αὐτό δίκαια γιορτάζω
          ἀπαιτοῦνταν ἦταν μέ κάποιο τρόπο νά     καί πανηγυρίζω.
          κοινωνήσω ἀθανασία. Ἀλλά κάτι τέτοιο        Ὑπάρχει  βέβαια  μία  προϋπόθεση
          ἦταν ἀδύνατο στά πλαίσια τοῦ θνητοῦ     γιά νά γευθῶ αὐτή τήν χαρά: Νά προσ -
          κόσμου μας· ὅλα γύρω μας μυρίζουν       έρ χομαι στό μυστήριο τῆς ζωῆς κατόπιν
          θάνατο καί φθορά.                       αὑτοεξετάσεως. «Δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρω -
             Γι’ αὐτό ἀνέλαβε τοῦτο τό ἔργο ὁ     πος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐ -
          μό νος ἀθάνατος, ὁ ἅγιος Θεός. Ἔγινε ὁ  σθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω» (Α΄
          ἴδιος ἄνθρωπος καί ἔκανε τήν φύση μας   Κο 11,28), ὑπογραμμίζει ὁ ἀπόστολος
          ἑαυτό του. Κι ὄχι μόνον αὐτό· ὁ Ἰησοῦς  Παῦλος.  Δηλαδή  πρῶτα  νά  σφραγίζω
          Χριστός, ὁ νικητής τοῦ θανάτου, Αὐτός   τόν ἑαυτό μου μέ τήν μετάνοια καί ἔ πει -
          πού μέ τήν ἀνάσταση καί τήν ἀνάληψή     τα νά πλησιάζω. Διότι ἄν ἡ ἁμαρτία μέ ἀ -
          του, ὅπως εἶπα παραπάνω, θέωσε τήν      ποξένωσε ἀπό τόν Θεό, ἡ μετάνοια -καί
          ἀνθρώπινη φύση πού προσέλαβε, μᾶς       μόνον ἡ μετάνοια- μοῦ ἀνοίγει τόν δρό -
          τήν προσφέρει, ἑνωμένη μέ τήν θεότητά   μο τῆς ἐπιστροφῆς.
          του, νά γίνει τροφή μας. Τό ψωμί καί τό
          κρασί  τῆς  θείας Εὐχαριστίας  γίνονται                    Εὐάγγελος Ἀλ. Δάκας
          σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ. Δέν συμβο λί -
          ζουν τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ,
          ὅπως  ὑ ποστηρίζουν  οἱ  ποικιλώνυμοι               ΕΞΩΦΥΛΛΟ
          αἱρετι κοί. Γίνονται, εἶναι. Ὁ Χριστός ξε -
          κα θά ρισε ὅτι «τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου»    Ἱ. Ν. Ἁγ. Κωνσταντίνου καί
          καί «τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου» (Μθ 26,26.    Ἑλένης στήν ὁμώνυμη Ἱερά
          28) καί ὅτι «ἡ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι        Μονή, Βογατσικό.
          βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πό -


          ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΪΟΣ 2015                                                   133
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10