Page 4 - Layout 1
P. 4

Πῶς σώζομαι




                                                   Ἡ χαρά τῆς ἀναστάσεως πού πλημμύρισε
                                               τίς καρδιές μας τήν νύχτα τοῦ Πάσχα ὁλο κλη -
                                               ρώνεται μέ τήν δεσποτική ἑορτή τῆς Ἀναλή ψε -
                                               ως. Ὁ Κύριος ἔχοντας συντρίψει τόν θάνατο καί
                                               τήν φθορά ἀνυψώνει τήν ἀνθρώπινη φύση πού
                                               προσέλαβε ἀπό τά σπλάχνα τῆς παρθένου Μα -
                                               ρίας, τῆς μητέρας του, στά δεξιά τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι
                                               τήν ἀφθαρτίζει καί τήν θεώνει. Πρέπει βέβαια
                                               νά τονισθεῖ ἐδῶ ὅτι στήν πραγματικότητα ἡ ἀνά -
                                               ληψη ταυτίζεται μέ τήν ἀνάσταση. Ἅμα ἀνά στα -
                                               ση ἅμα ἀνάληψη. Τό ὅτι ἡ ἀνάληψη συνέβη
                                               ἱστορικά σαράντα ἡμέρες μετά τήν ἀνάσταση,
                                               αὐτό ὀφείλεται σέ λόγους οἰκονομίας: Ἔπρεπε
                                               οἱ μαθητές νά βεβαιωθοῦν ὅτι ὁ διδάσκαλός
                                               τους ἀνέστη ἀπό τούς νεκρούς. Γι’ αὐτό καί ὁ
                                               Ἰησοῦς δέν παύει νά τούς ἐμφανίζεται ἐπί σα-
                                               ράντα ἡμέρες «λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ
                                               Θεοῦ» (Πρξ 1,3).
                                                   Ἐδῶ ἀνακύπτει ἕνα πολύ σημαντικό ἐρώ -
                                               τη μα: Ἡ ἀνάσταση καί ἡ ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ
                                               καί οἱ συνέπειές τους, ἡ νίκη πάνω στήν ἁμαρ -
                        Δέν μέ τρομάζει        τία καί στόν θάνατο καί ἡ μετοχή στήν βασιλεία
                     ὁ σκοτεινός Ἅδης.         τοῦ Θεοῦ πῶς ἀληθινά ἀφοροῦν σ’ ἐμένα; Ὅ -
                                               λα αὐτά πού ἔχουν σχέση μέ ἕνα συγκεκρι μένο
                       Ἀφοῦ ὁ Χριστός,
                                               πρόσωπο, τόν Ἰησοῦ ἀπό τήν Ναζαρέτ, πῶς
                             ἡ ζωή μου,        συνδέονται μ’ ἐμένα καί μέ τόν κάθε ἄν θρωπο
                             πέθανε μέν        ξεχωριστά; Διότι ἄν δέν μέ ἀφοροῦν μέ κά -
                                               ποιον τρόπο οὐσιώδη, τότε εἰς μάτην ἑορ τά ζω
                      ἀλλά ἀναστήθηκε          καί πανηγυρίζω. Παραμένω θνητός, ἁμαρ τωλός

                       καί ἀναλήφθηκε,         καί ἄγευστος σωτηρίας. Καί ὁ Ἰησοῦς μπορεῖ
                                               νά εἶναι ὁτιδήποτε ἄλλο, ἀλλά ὄχι σωτήρας μου.
                      τό ἴδιο θά συμβεῖ
                                                   Πρέπει στό σημεῖο αὐτό νά ὑπογραμμισθεῖ
                           καί μ’ ἐμένα.       ὅτι μίλησα γιά «τρόπο οὐσιώδη». Αὐτό σημαί -
                                               νει μέ ἁπλά λόγια ὅτι δέν ἀρκεῖ ἡ πίστη μου γιά
                                               νά σωθῶ. Δέν εἶναι ἡ σωτηρία μου ὑπόθεση
                                               πνευματική  ἤ ἠθική μόνο,  ἀλλά  κυρίως  καί


             132                                                 ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΪΟΣ 2015
   1   2   3   4   5   6   7   8   9