Page 8 - Layout 1
P. 8
6η ΔΙΔΑΧΗ:
Καθολική Ἐπιστολή Ἰακώβου
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό μοναδικό ἀπό τά δημιουρ γή ματα
πού διαθέτει νοῦ, λογική. Ἔτσι εἶναι τό μόνο πλά σμα πού
συνειδητά ἀναπτύσσει τίς δεξιότητές του, καλλιεργεῖ τήν
γνώση καί ἀναπτύσσει σοφία. Ὡστόσο, δέν ἀρκοῦν μόνο ἡ
γνώση καί οἱ δεξιότητες γιά νά θεω ρηθεῖ κάποιος σοφός. Ὁ
πρα γματικά σοφός καί ἐπιστήμονας πρέπει πρῶτα νά εἶναι
τέλειος καί ὁλο κληρωμέ νος ἄν θρωπος. Διαφο ρε τικά οἱ σο -
φίες καί τά ἐπι στημονικά του ἐπιτεύγματα θά ἔχουν ἐπάνω
τους τά ἀποτυπώματα τῆς παρα κμῆς καί τῆς διαφθορᾶς
του. Τήν ἀλήθεια αὐτή τήν κατανοοῦμε πολύ καλά στίς μέ -
ρες μας πού ἡ ἀνθρώπινη σοφία καί ἡ πρόοδος τῆς ἐπι στή -
μης βρίσκονται στό κα τακόρυφο, ἀλλά συγχρό νως ἔχει
φθάσει στό κατα κό ρυφό της καί ἡ ἀπάτη, ἡ ἀδικία καί ἡ
δια φθορά. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή εἶναι πο λύ ἐπίκαιρα ὅσα
γράφει ὁ ἀπό στο λος Ἰά κω βος στήν 6η διδαχή τῆς Ἐπι στο -
λῆς του, ὅ που κάνει μία σαφῆ καί πολύ σημαντική διάκριση
τῆς σοφίας τοῦ κόσμου ἀπό τήν «ἄνωθεν» σοφία, τήν σοφία
τοῦ Θεοῦ, τήν πνευμα τική. Διακρίνει τήν σοφία τοῦ ἀλα -
ζονικοῦ καί ὑπε ρή φανου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖ ος ἐπιδιώκει τήν
ἐ πί δειξη, ἀπό τήν σοφία τήν ὁποία ἔχει ὁ συνετός καί τα -
πει νός.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλές φορές ἡ σοφία γεννᾶ στόν ἄν -
θρωπο ὑπερηφάνεια καί ἀλα ζονεία, τόν κάνει ὑ περο πτικό
καί ἀπότομο ἔναντι τῶν ἄλλων. Γι’ αὐτό ὁ Ἀδελ φό θεος θέ -
τει ὡς κριτήριο καί τεκμήριο τῆς πρα γμα τικῆς σο φίας τήν
δια γωγή τοῦ ὑποτιθέμενου σο φοῦ. Ὁ πρα γματικά σοφός,
λέει, συ μπε ριφέρεται μέ πραότητα, γλυ κύτητα καί ἀνο χή
πρός ὅλους. Δέν χρη σιμοποιεῖ τήν σοφία καί τήν δύ ναμή του
γιά νά περι φρονεῖ, νά ἐξου θε νώνει καί νά ἐκμε ταλ λεύεται
τούς ἀνθρώπους, ἀλλά γιά νά τούς ἐξυπηρετεῖ. Ἔχει ὅπως
λέμε εὐγένεια καί ἀν θρωπιά, ταπεινή συμπεριφορά, πού τόν
κάνει πραγμα τικά χαριτωμέ νο. Ἄν, λοιπόν, κάποιος ἰσχυρί -
ζε ται ὅτι εἶναι σοφός καί ἐπιστήμων, τό τε εἶναι ἀληθινά σο -
φός, ὅταν ἡ σοφία του ἐκδηλώνεται μέ πραότητα καί ἀ γά πη,
καί εἶναι κίνητρο εὐεργετικῶν ἔργων τά ὁποῖα στοιχειο -
θετοῦν τήν καλή ἀ ναστροφή.
Ἀντίθετα, τῆς κοσμικῆς σοφίας χα ρακτηριστικά εἶναι ὁ
φατριασμός, ἡ διχόνοια, ὁ φθόνος πού κάνουν τούς ἀν θρώ -
πους νά γίνονται μεταξύ τους λύκοι καί λιον τάρια γιά νά
κατασπα ράξουν οἱ πιό δυνατοί τούς κατωτέ ρους τους. Ἡ
συμ περιφορά τους ξε περνᾶ σέ ἀγριότητα καί ἐκείνη τῶν θη -
ρίων, γίνεται σατανική. Καί τοῦτο ἔχει τήν ἐξήγησή του:
136 ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΪΟΣ 2015
