Page 11 - Layout 1
P. 11

Αἰῶνες μετά, ἕνας τρί  -  Ἀπό τίς ἐκδόσεις μας
          τος ἐρα στής τῆς Τρι άδος, ὁ
          Συ μεών ὁ νέος Θεολόγος,
          ὕ φα νε τήν ποίησή του μέ τά

          θεϊ κά του βι ώ μα τα, μετα  -

          ποι ών τας τή μυ στική του ἀ  -

          γά πη γιά τόν Θεό σέ στί  -
          χους. Βυθι σμέ νος στήν ἁ γία
          σιωπή του, κα λοῦσε τό Πνεῦ-
                μα τό ἅγιον, τό «ἀνεκ φώ νη -
          τον πρᾶ γμα», νά συν τρο φεύ  -           Προϋποθέσεις


          σει τή μο ναξιά του, κι ἀνα  -    γιά τή δική μας ἀνύψωση
          φωνοῦσε σιω πών τας: «ἐλ  θὲ
          ὁ μόνος πρὸς μό νον, ὅτι μό -  Δέν εἶναι ἀλλιῶς εὔκολο νά πι στέ ψεις στήν Ἀνά ληψη.
          νος εἰμί». Ἔ βρισκε τόν Θεό  Χρειάζεται πρῶτα νά μα θη τεύσεις στόν Ἰησοῦ καί στό Εὐαγ -
          στήν ἀ που σία τῶν πά ντων.  γέλιό του, νά ξε περάσεις τήν ἀντίρρηση καί τήν ἀποδοκιμα-
          Ἡμο να ξιά του ἦ ταν τόπος  σία τοῦ κόσμου, νά σταθεῖς στό πραιτώριο, νά ἀνε βεῖς στό

          συνάν τη σης μέ τόν Θεό καί  σταυρό, γιά νά φθάσεις στήν ἀνάσταση κι ἀπό ἐκεῖ νά πο-
          ἡ σιω πή του ἡ μόνη γλῶσ  -      ρευθεῖς στή δόξα τῆς ἀναλήψεως. Μέ ἄλλα λόγια, γιά νά
          σα νά μι λήσει γιά τά θεῖα.   γίνει ἡ Ἀ νά ληψη τοῦ Χρι στοῦ προσωπικά δική μας, πρέπει
             Τά βιώματα τῶν ἐρα  -
          στῶν τῆς Ἀγά πης ἐξιστο -  ἐμεῖς οἱ ἴδι οι πρῶτα νά ἀ ναλη φθοῦ με ἀπό τά φθαρτά καί
          ροῦν τά θαυ μά σια τοῦ Θε  -  γή ινα. Νά ἀπο δεσμευθοῦμε ἀπό τόν «ὄγκον» (Ἑβ 12,1) τοῦ
          οῦ. Ὁκα θένας ἀπό αὐτούς   ἐγωισμοῦ καί τῆς αὐταρέσκειας· νά ἀ παλ λαγοῦμε ἀπό τά
          μέ τά δικά του ἰδιαίτερα   πάθη καί τίς ἁμαρ τί ες μας·  νά ἀφή σουμε τόν κόσμο καί τή
          χρώ ματα ζωγράφισαν λές    νοοτροπία του καί νά στρα φοῦμε στόν Σωτήρα Κύριό μας
          μιά βυζαντινή εἰ κόνα τῆς  Ἰησοῦ Χρι στό, πού τόν ξεπροβοδίσαμε στούς οὐ ρα νούς, ἀπ’
          Τρι ά δος λουσμένη στό ἱ  -  ὅπου καί τόν περιμέ νουμε νά ξανάρθει.
          λαρό φῶς τῆς ἁγιότη τας.       Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἀπορρίπτουμε τήν πα ροῦσα ζωή.
          Συνάν τησαν τήν Τρι άδα    Ἀντίθετα,  τήν  κερδίζουμε  γιά  τήν  αἰω νιότητα,  τήν  ἀξιο-
          στήν ἁ πλότητα, στή φυγή   ποιοῦμε καί τή χαιρόμαστε χω ρίς τήν πίκρα τῆς ἁμαρτίας,
          ἀπό τά ἀνθρώ πι να, στή μό  -  χωρίς τό φόβο τοῦ θανάτου. Καί πρό πάντων δέν σημαίνει
          νωση, στή σιωπή, στήν ἀ  -  ὅτι πι στεύουμε σέ μία οὐτοπία. Οἱ οὐρανοί γιά μᾶς δέν εἶναι
          φθο νία τῶν πνευμα τικῶν   χῶρος παραμυθένιος. Εἶναι ἡ διάσταση τοῦ πνεύματος, μέσα
          βιω μά των... ἐ κεῖ πού βρί  -  στήν ὁποία ζοῦμε ἀπό τώρα, ἀ πό τή στιγμή πού τό αἷμα τοῦ

          σκει ὁ ἁ πλός καί τα πεινός  Χριστοῦ πέφτει πά νω μας καί μᾶς καθαρίζει μυ στη ριακά μέ
          τήν οὐρά νια πλη ρό τητα, ὁ  τή μετάνοια καί τή θεία Κοινωνία. Οἱ οὐρανοί εἶναι ἕνας τρό-
          εὐ αί σθη τος καί ἐσω στρεφής           πος ζω ῆς, ἡ ζωή τῶν λυτρωμένων. Εἶναι μία
          τό ἅ πλω μα στόν ἀ δελφό                 κατάσταση, ὅπου βρίσκεται ὁ θησαυ ρός μας,
          καί ὁ μόνος τή συν τρο φιά               ὁ ἀ ναστημένος καί ζωντανός Κύριός μας.
          τῆς Τρι άδος, πού εἶ ναι «ὁ
          ἕνας, τά πάντα καί κανείς».                                    Στέργιος Ν. Σάκκος
                                                     Ἀπό τό βιβλίο Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
                    Δ. Καλογεράκη


          ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΪΟΣ 2015                                                   139
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16