Page 21 - 2021

σθημεν, Χριστὸν ἐνεδύθημεν», ψάλλει ἡ Ἐκκκλησία μας.
Ἀλλά τή μεγάλη αὐτή ἡμέρα, ἀδέλ φια μου, πού ἠχεῖ τό
χαρμόσυνο «εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν με γάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ
Θεοῦ τὴν δόξαν» καί νιώθει ἡ καρδιά μας σκιρτήματα ἀ -
γαλλίασης καί εὐφροσύνης, θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ καί
στό δεύ τερο γεγονός πού γιορτάζουμε, τό γεγονός τῆς
ἐθνικῆς μας παλιγγε νε σίας, πού συνδέεται ἄμεσα μέ τό
γε γο νός τοῦ Εὐαγγελι σμοῦ.
Οἱ πρόγονοί μας ἀποφάσισαν νά πεθάνουν γιά νά μᾶς
ἐλευθερώσουν. Τοῦτο ἀκριβῶς θέλω νά τονίσω στόν ἑαυτό
μου καί σ᾿ ὅλους τούς Νεοέλληνες. ῞Οπως ὁ Κύριός μας Ἰη-
σοῦς Χριστός μᾶς χάρισε τή λύτρωση, τήν αἰώνια λευτεριά,
ὄχι μέ διαταγή οὔτε μέ μιά συνθη κο λόγηση μέ τόν σατανᾶ, ὄχι,
ἀλλά μέ τήν ἐσχάτη συγκα τά βαση καί ταπείνωσή του -κατα δέ χθηκε
νά γίνει ἄνθρωπος καί μάλιστα νά πεθάνει-, ἔτσι ἀκριβῶς καί τή λευτεριά
οἱ πρόγονοί μας μᾶς τή χάρισαν ὄχι μέ συνθῆκες καί μέ συμβάσεις πολιτικές -στό
τέλος ἐμφανίσθηκαν αὐτές-, ἀλλά μέ τήν ἀπόφαση οἱ ἴδιοι νά πεθάνουν.
Ναί, αὐτό ἀποφάσισαν. ῾Ο Κολοκοτρώνης τό ἔλεγε: «Αὐτό πού κάναμε ἦταν
μιά τρέλα. Ἀποφασίσαμε νά πεθάνουμε γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί
τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία». Ἀλλά αὐτή ἡ τρέλα εἶναι πού ἐλευθέρωσε τόν τόπο.
Μέ τόν θάνατό τους μᾶς χάρισαν τή λευτεριά. «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν», λέγει ὁ Κύ -
ριος, «ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει·
ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει» (Ἰω 12,24). Μόνο ἡ θυσία μπορεῖ νά φέρει
λευτεριά. Καί οἱ πρόγονοί μας ἀποφάσισαν νά θυσιασθοῦν καί θυσιάσθηκαν. Ποιός
νά μετρήσει τίς σφαγές, τά βάσανα, τό τί ὑπέφεραν; ᾿Αδυνατοῦν τά λόγια νά πε -
ριγράψουν τά παθήματά τους, ὥσπου νά προβάλλει ἡ λευτεριά «ἀπ᾿ τά κόκκαλα
βγαλμένη τῶν ῾Ελλήνων τά ἱερά»!
Τό χρέος τῶν Νεοελλήνων πρός ὅλους ἐκείνους πού θυσιάσθηκαν εἶναι ἀνε -
ξόφλητο. Δέν ἐξαντλεῖται μέ γιορτές καί ἐγκώμια, παρελάσεις καί στεφάνια, ὄχι!
Ξοφλοῦμε τό χρέος μέ βαθειά εὐγνωμοσύνη. Μέ εὐγνωμοσύνη πού ἐμπνέει καί σέ
μᾶς φρόνημα θυσίας, πίστης στόν Θεό καί ἀγάπης στήν πατρίδα.
Σήμερα -κρίμα!- χάνουμε ὅ,τι μέ αἷμα ἀπέκτησαν οἱ πρόγονοί μας... Τό χά νου -
με, διότι ξενόφερτα ἤθη, νέα πνεύματα, καινούργιες ἰδέες ἔρχονται νά δη μιουρ -
γήσουν φοβερότερη σκλαβιά. Τρέμει κανείς ὅταν ἀναλογίζεται ποῦ βαδίζει ἡ χώρα
μας, ποῦ βαδίζουν οἱ ἄρχοντες, ποῦ βαδίζει ἡ νεολαία, ποῦ βαδίζει ἡ πατρίδα
αὐτή, πού εἶναι σπαρμένη μέ αἵματα καί κόκκαλα ἡρώων!... Βαδίζει πρός τόν χαμό,
πρός τήν καταστροφή. Γι᾿ αὐτό, μαζί μέ τά ἐπινίκια καί τά θριαμβευτικά ἄσματα,
νά ὑψώσουμε θερμή δέηση: «Κύριε τῶν δυνάμεων, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ· ἄλλον γὰρ
ἐκτός σου βοηθὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν. Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς».
Ἀμήν!
Στέργιος Ν. Σάκκος
Παρεκκλήσιο Ἀπ. Παύλου, Φίλυρο 25-3-97

ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2021 61