Page 20 - 2021

Λειτουργικά κηρύγματα

Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου

Ἡ Πασχαλιά μας (Ἑβ 2,11-18)

Μιά μικρή Πασχαλιά ἄφθαρ τη δόξα!
εἶναι ἡ ση με ρι νή γιορτή, Μιά δόξα ἀπερίγραπτη, μιά δόξα ἀ -
ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεο - νέ κφραστη, θά ἀπολαμβάνουμε, ἀ δέλ -
τό κου. Ἀρχίζει ἡ ἐκπλήρωση τοῦ σχε - φια μου, στόν αἰώνιο παράδεισο ὡς
δίου τῆς σωτηρίας, τοῦ σχεδίου τῆς κοινωνοί τῆς θείας φύσεως. Τό βλέ -
θεί ας οἰκονομίας. Ψάλαμε στό Ἀπολυ - πουμε στό πρῶτο πείραμα πού ἔγινε καί
τίκιο: «Σή μερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ πέτυχε! Τό πρῶτο πείραμα αὐτῆς τῆς
κε φάλαιον καὶ τοῦ ἀπ᾿ αἰῶνος μυστη - θεώσεως, αὐτῆς τῆς δόξας, τοῦ ἄφθα -
ρίου ἡ φανέρωσις...». στου θεϊκοῦ μεγαλείου εἶναι ἡ παρ θέ -
῾Ο Θεός κατέστρωσε ἕνα μυστικό νος Μαρία. Μέ τόν Εὐαγγελισμό ἡ Κε -
σχέδιο γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου χαριτωμένη ἁγιάζεται, εἶναι ὁ πρῶ τος
προαιώνια, τότε πού ἀκόμη δέν ὑ πῆρ - τέλειος ἄνθρωπος ἐπί τῆς γῆς, τό ὑπό -
χε ὁ ἄνθρωπος. Μά γιά ποιόν τό κα τέ - δειγμα τῆς νέας ἀνθρωπότητος πού δη -
στρωσε; Γιά τόν ἄνθρωπο πού ἐπρό - μιουργεῖ ὁ Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστός.
κειτο νά πλάσει. Γνώριζε ὁ Θεός ὅτι τό Γι᾿ αὐτό εἶπα ὅτι ὁ Εὐαγ γελι σμός εἶ -
ἀγάπημένο του πλάσμα θά πέσει · γνώ - ναι ἡ ἀνάσταση, ἡ πασχαλιά τῆς Παν α -
ριζε ὅλη τήν ἀθλιότητα στήν ὁποία θά γίας, ἀλλά καί δική μας πασχαλιά.
καταντήσει. Γι᾿ αὐτό ἐξ ἀρχῆς, ὅπως Εἶναι καταπληκτικό! Ὅπως ἡ Παν -
σχεδίασε τήν πλάση τοῦ ἀνθρώπου, ἔ - αγία συνέλαβε μέ Πνεῦμα ἅγιο καί γέν -
τσι προγραμμάτισε καί τήν ἐναν θρώ - νησε τόν ᾿Ιησοῦ Χριστό, ἔτσι κάθε πι -
πηση τοῦ Υἱοῦ του γιά τήν ἀνάπλαση στός μπορεῖ μέ τό Πνεῦμα τό ἅγιο νά
τοῦ ἀνθρώπου. Πρόκειται γιά ἕνα «μυ - συλλάβει καί νά γεννήσει τόν Χριστό!
στήριο», ἕνα μυστικό σχέδιο, τό ὁποῖο Ναί, ὁ Χριστός γεννιέται στόν ἴδιο τόν
ἀρχίζει νά πραγματοποιεῖται σήμερα μέ ἑαυτό μου, ὅταν ὁ ἑαυτός μου ἀναγεν -
τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου. Σή με - νιέται καί ἀναπλάθεται. Μέ τό Βάπτι σμά
ρα φανερώνεται τό μυστικό τοῦ Θεοῦ. μας, ὑπενθυμίζω, παύουμε νά εἴ μαστε
Σήμερα γιορτάζουμε τήν ἐνανθρώπηση αὐτοί πού ἤμασταν. Εἴμαστε πλέον
τοῦ Θεοῦ μέσα στή μήτρα τῆς Παρθέ - ἕνας ἄλλος Χριστός, γι᾿ αὐτό καί παίρ -
νου. Αὐτή εἶνε ἡ πρώτη φάτνη! Ἀπό τήν νουμε τό ὄνομά του, καλούμαστε «χρι -
παρθένο Μαρία ὁ Θεός λαμβάνει σάρ - στιανοί». ῾Ο Χριστός παίρνει τόν ἁ -

κα καί αἷμα -κοινωνεῖ «σαρκὸς καὶ αἵ - μαρτωλό ἑαυτό μας καί τόν θανατώνει,
ματος» (βλ. Ἑβ 2,14)- καί γίνεται ὅμοιος τόν χωνεύει στόν τάφο του καί μᾶς δί -
μέ μᾶς ἐκτός ἁμαρτίας, γιά νά μᾶς νει τόν ἑαυτό του. Καί θέλει στό ἑξῆς
κάνει καί μᾶς ὅμοιους μέ τόν ἑ αυ τό νά βλέπει στόν ἑαυτό μας σάν σέ κα -
του, ἀνθρωπόθεους, κοινωνούς τῆς θεί - θρέφτη τόν ἑαυτό του καί ἐμεῖς νά βλέ -
ας φύσεως, γιά νά μᾶς χαρίσει τή σω - πουμε σ᾿ Αὐτόν σάν σέ καθρέφτη τόν
τηρία, τή λύτρωση, τήν ἀνάπλαση, τήν ἑαυτό μας. «῞Οσοι εἰς Χριστὸν ἐ βα πτί -

60 ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2021