Page 19 - 2021

«Παιδιά τῆς Σαμαρίνας»

Μεσολόγγι… στηκε. Τά παλ λη κάρια του,

ἄλλη μία ἔνδοξη μή θέ λον τας νά ξεχά-
Ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου, λεπτομέρεια. Θ. Βρυζάκης.
σελίδα στήν ἑλ λη νική σουν οὔτε λέξη ἀπό
ἱστορία. Ἀ πρί λι ος τοῦ τήν ἱε ρή παρακατα-
ι
1826. Οἱ ἡ ρω κοί ὑ - θήκη του, τά γρά-
περασπιστές μετά ἀ - φουν στίς φουστα -

πό πολύμηνη πολι ορ- νέλες τους καί παίρ-

κία ἑτοι μάζουν τήν ἡ - νουν τόν δρόμο τῆς
ρω κή Ἔ ξοδο. Οἱ ἀ - ἐπι στρο φῆς.
ι
γῶνες καί ἡ θυ σία τους Φτάνοντας στή Σα-
ἀ ποκτοῦν παγκό σμιες μαρίνα, ἁπλώνεται παν-

δια στάσεις. τοῦ ὁ θρῆ νος. Μόνο 33 ἐ -
Ἐκεῖ, στή “ντάπια” (προμαχώ- πέστρεψαν ἀπό τούς 120... Τά
νας) τοῦ στρατηγοῦ Δημήτρη Μακρῆ, τελευταῖα λόγια τοῦ Φλώρου γίνονται
μάχεται ἡ ἔνδοξη μακεδονική φρουρά, μοιρολόι στά χείλη τῶν γυναικῶν καί
στήν ὁποία συμμετέχουν καί πολλά παλ- περνοῦν ἀπό γενιά σέ γενιά, ταξιδεύουν
ληκάρια ἀπό τή Σαμαρίνα. Καθώς ὁ καί σ’ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδας:
κλοι ός γύρω ἀπό τό Μεσολόγγι ὅλο καί Ἐσεῖς παιδιά κλεφτόπουλα,
σφίγγει, ὁ ἀρχηγός τῆς ὁμάδας, Μίχος παιδιά τῆς Σαμαρίνας,
Φλῶρος, ἐπιστρέφει στό χωριό του, τή ἄν πᾶτε πάνω στά βουνά,
Σαμαρίνα, γιά νά πάρει μαζί του ἐνισχύ- ψηλά στή Σαμαρίνα,
σεις. Κάτω ἀπό τή μύτη τῶν Τούρκων, τουφέκια νά μή ρίξετε,
καταφέρνει νά φέρει σέ πέρας τήν ἀ πο - τραγούδια νά μήν πεῖτε...
στολή του καί νά συμπληρώσει τό σῶμα Κι ἄν σᾶς ρωτήσει ἡ μάνα μου,
τῶν 120 ἀνδρῶν. Κατά τήν Ἔ ξο δο οἱ ἡ δόλια ἡ ἀδερφή μου,
ἡρωικοί αὐτοί Βλάχοι συμ μετέχουν, ὡς μήν πεῖτε πώς ἐχάθηκα,
οἱ πιό δυνατοί μαχητές, στήν ἐμπροσθο- πώς εἶμαι σκοτωμένος.
φυλακή, ὥστε νά προφυλάξουν ὅσο πε- Μά πεῖτε πώς παντρεύτηκα,
ρισσότερο γίνεται τά γυναικόπαιδα πού πῆρα καλή γυναίκα...
βγαίνουν ἀπό τό Με σο λόγγι. Ὅλοι μά- Τό μοιρολόι μέ τό πέρασμα τῶν χρό-
χονται σκληρά, κρατώντας ἀπό ἕνα για- νων γίνεται λεβέντικος χορός, πού μᾶς
ταγάνι σέ κάθε χέρι κι ἀκόμη ἕνα ἀνά - θυμίζει ἀκόμη καί σήμερα τήν ἀν δρεία
μεσα στά δόντια, ὅπως λέγεται. καί τήν αὐταπάρνηση τῶν ἀγωνιστῶν
Στήν ἄγρια μάχη ὁ Μίχος Φλῶρος τοῦ 1821, πού τά ἔδωσαν ὅλα γιά τήν
λαβώνεται βαριά. Τά λιγοστά παλληκά- πατρίδα. Τά τραγούδια αὐτά, αὐτή τήν
ρια του, πού κατάφεραν νά ξεφύγουν προφορική μας ἱστορία, ἄς κρατήσουμε
ἀπό τόν χαλασμό, τόν παίρνουν μαζί ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ κι ἄς τή μεταλαμπα-
τους. Μά ὁ καπετάνιος τους δέν ἀντέ- δεύσουμε κι ἐ μεῖς στήν ἑ πόμενη γενιά!
χει... Ψελλίζει τά τελευταῖα του λόγια κι
ἀφήνει τήν τελευταία του πνοή στά χώ- Ἐλ. Κουπουρτιάδου - Χουρπουλιάδου
ματα πού μέ τόση ἀνδρεία ὑπερασπί-
ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2021 59