Page 24 - Layout 1

Διήγημα
Κακές παρέες

- Ὄχι, ὄχι, παιδί μου, ἁπλῶς ἤθελα νά
σοῦ πῶ πώς στενοχωριέμαι μέ τίς παρέες
πού κάνεις τώρα τελευταῖα, εἶπε διστακτικά
ἡ Ἀντιγόνη.
Τήν κοίταξε ξαφνιασμένος ὁ Μίλτος. Τό
πρόσωπό του ἔχασε τό χρῶμα του καί γιά
λίγη ὥρα ἔμεινε ἀμίλητος.
- Τί, δηλαδή, δέν σοῦ ἄρεσε; τή ρώτησε
πιό πολύ γιά νά κερδίσει χρό νο ὥς νά συν -
Ὁ μοναχογιός της! Τί ὄμορφος πού ἦ - έλθει.
ταν ὁ μοναχογιός της! Ἔτσι ὅπως τόν ἔβλε - - Αὐτοί, Μίλτο μου, μπορεῖ νά εἶναι
πε νά κάθεται σοβαρός μπροστά στό ἀνοι- χρυσά παιδιά, μά εἶναι ἔξω ἀπό τήν κοινω-
χτό βιβλίο, τῆς φάνταξε σάν ἡμίθεος. Δέν νία. Ἐγώ τό παιδί μου τό ὀνειρεύομαι μέσα
τοῦ ἔλειπε τίποτε τοῦ Μίλτου της. Μπόι, σ’ ὅλα! Χαιρόμουν μέ τή σκέψη ὅτι θά
ὀμορφιά, μυαλό καί καλοσύνη! μπεῖς στό πανεπιστήμιο, θά κάνεις γνωρι-
- Ἕναν ἔχεις, Ἀντιγόνη μου, μά ἀξίζει μίες, θά ζήσεις τή φοιτητική ζωή. Αὐτά τά
γιά 10! τῆς εἶπε χθές μιά φίλη της. παιδιά δέν ξέρουν τίποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό
Ὤ, κι ἄν περάσει καί στή Νομική, ὅπως τήν Ἐκκλησία. Πῶς μπορεῖ νά εἶναι ἡ δι κή
τό ἤθελε, νά τόν καμαρώσει στίς αἴθουσες σου συντροφιά;
τῶν δικαστηρίων νά κερδίζει τή μιά δίκη Σταμάτησε νά μιλᾶ, καθώς τόν εἶδε νά
ὕστερα ἀπό τήν ἄλλη!... χαμογελᾶ μέ συγκατάβαση.
- Ἔ, μαμά, τί ἔπαθες; Τί ὕφος εἶναι αὐ - - Ἔχεις δίκιο, μαμά, θά τηλεφωνήσω
τό; τήν ἔφερε στήν πραγματικότητα ἡ φωνή ἀπόψε στόν Ἀντώνη νά βγοῦμε γιά ἕναν κα -
τοῦ Μίλτου. Ἡ Ἀντιγόνη σηκώθηκε καί ἀγ - φέ, εἶπε τονίζοντας τό ὄνομα τοῦ Ἀντώνη.
κάλιασε τόν γιό της. - Ἔ, ὄχι καί στόν Ἀντώνη! Προχθές ἀ -
- Νά σοῦ βάλω λίγο παγωτό νά δροσι- κόμα τόν σέρνανε στό Ἀστυνομικό Τμῆμα
στεῖς; τόν ρώτησε φιλώντας τον στό μέτωπο γιά κλοπή, εἶπε ἐκνευ ρισμένη ἡ Ἀντιγόνη.
καί, δίχως νά πάρει ἀπάντηση, μπῆκε στήν - Ἄ, καλά λές, ρέ μάνα, τό ξέχασα. Θά
κουζίνα. Ἡ ἀπό λαυ ση μέ τήν ὁποία ἔτρωγε πάρω τότε τόν Ἀχιλλέα, ξανατόνισε τό ὄνο -
τό παγωτό ὁ Μίλτος τή βεβαίωσε πόσο κα - μα ὁ Μίλτος.
λή ἦ ταν ἡ κίνησή της νά τοῦ τό προσφέρει. - Μίλτο, μέ εἰρωνεύεσαι; ρώτησε σχε-
- Τώρα εἶναι ἡ ὥρα, σκέφτηκε καί πῆγε δόν θυμωμένη ἡ Ἀντιγόνη. Εἴπαμε δόξα τῷ
καί κάθισε δίπλα του. Θεῷ πού ξέκοψες ἀπ’ αὐτούς καί τώρα τί σ’
- Σάν νά θέλεις κάτι ἐσύ, ἔτσι δέν εἶναι; ἔπιασε καί τούς θυμήθηκες;
τή ρώτησε παιχνιδιάρικα ἐκεῖνος. - Ἐσύ μοῦ τούς θύμισες, μαμάκα μου.
- Ναί, ἀγόρι μου, ἔχω λίγο καιρό πού Κι ἐγώ μαζί σου εἶμαι καί λέω κι ἐγώ δόξα
θέλω νά σοῦ τό πῶ μά διστάζω, ἀπάντησε ἡ τῷ Θεῷ πού γλύτωσα ἀπ’ αὐτούς. Ἐκεῖνο
Ἀντιγόνη. ὅμως πού θά ἔπρεπε νά ξέρεις καί πού δυσ -
- Σοῦ συμβαίνει κάτι μαμά; Συμβαίνει τυχῶς δέν ξέρεις εἶναι ὅτι αὐτά τά παιδιά
κάτι στόν μπαμπά; ρώτησε ἀνήσυχος ὁ πού λές πώς εἶναι ἔξω ἀπό τήν κοινωνία,
Μίλτος. αὐτά τά παιδιά εἶναι ἐκεῖνα πού μέ κράτη-

152 ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΪΟΣ 2015