Page 29 - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2015
P. 29
στόν ὅλο ἄνθρωπο πού ἀποτελεῖται νιστικό τρόπο ζωῆς καί τήν παρατη-
ἀπό ψυχή καί σῶμα. ρούμενη στίς ἡμέρες μας ἀποϊερο ποί -
Ἐπιπλέον, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρη - ηση κάθε ἱεροῦ καί ὁσίου.
γόριος Νύσσης, ἡ ψυχή καί μετά τόν Ἀναμφισβήτητα ἡ μνήμη τῶν νε -
θάνατο ἀναγνωρίζει τά δικά της μέλη κρῶν μᾶς συνδέει μέ τίς ρίζες μας, τήν
παρά τή διάλυση τοῦ σώματος· δέν παράδοσή μας καί ὁρίζει τό χρέος μας
ἀπομα κρύνεται ἀπό τό δικό της σῶμα ἀπέναντι «σ᾽ αὐτούς πού πέρασαν καί
«οὔτε εἰ ἐν τῇ κοινωνίᾳ τῶν συντριμ - σέ ὅσους θά περάσουν». Τό μαρτυρεῖ
μάτων οὔτε εἰ πρὸς τὸ ἀκατέργαστον ἀπό τά χρόνια τῶν Σαλαμινομάχων ὁ
τῆς τῶν στοιχείων ὕλης καταμιχθείη». αἰσχύλειος παιάνας: «Ὦ παῖδες Ἑλλή-
Ἄλλωστε καί ὁ Χριστός, ὁ «πρω τό - νων ἴτε/ ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ... θή κας
τοκος πάσης κτίσεως», μίλησε γιά τόν τε προγόνων». Ὁ πολιτισμός μας, ἡ
ἐνταφιασμό του (βλ. Ἰω 12,7) καί ἐν τα - ἱστορία μας, ἡ γλῶσσα καί τά ἔθιμά
φι άσθηκε μέ ἀκέραιη καί ἀλώβητη τή μας περνοῦν μέσα ἀπό αὐτούς τούς
βιολογική του εἰκόνα, ἀφοῦ «οὐ κα τέ α - τάφους (παράβαλε τό παγκόσμιο ἐν -
ξαν αὐτοῦ τά σκέλη». Τό ἄψυχο μάλι- διαφέρον γιά τόν τάφο τῆς Ἀμφίπολης).
στα σῶμα Του δέν ἔπαυσε νά εἶναι Παράλληλα σφυρηλατοῦν τήν ἐλπίδα
ἑνωμένο μέ τή θεότητα ἀκόμη καί μέ σα μας γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν.
στόν τάφο, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία Ἐν κατακλείδι ἡ καύση συνιστᾶ ἀ -
μας· «Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν ᾅ δου δὲ σέβεια πρός τό τελειότερο κτίσμα τοῦ
μετὰ ψυχῆς, ὡς Θεός, ... καὶ ἐν θρόνῳ Θεοῦ καί «βιασμό» τῆς φύσης, ἐνῶ ταυ-
ὑπῆρχες, Χριστέ, μετὰ Πατρὸς καὶ τόχρονα προκαλεῖ οἰκολογικό πρόβλη -
Πνεύματος». μα καί ἀλλοίωση στά κοινωνικά μας
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά οἱ θιασῶτες ἤθη. Ἡ ἀποτέφρωση τῶν νεκρῶν, τῶν
τῆς καύσης τῶν νεκρῶν, γιά νά δικαι - εἰκόνων δηλαδή τοῦ Θεοῦ, ἀποτελεῖ μία
ολογήσουν τίς ἐπιλογές τους, ἐπικα - νέα μορφή εἰκονομαχίας. Καί ὅπως τότε
λοῦν ται χωροταξικά ἀδιέξοδα. Ἐάν ἡ ἡ Ἐκκλησία γιά ἕναν αἰώνα περίπου
Πολιτεία σέβεται τήν Ἐκκλησία καί τήν ἀγωνίσθηκε, γιά νά διαφυλάξει τίς εἰκό-
παράδοσή μας, θά βρεῖ τρόπο νά ἀντι- νες, ἔτσι καί τώρα ὀφείλει νά ἀναχαι -
μετωπίσει τήν ἔλλειψη χώρου. Γιατί τίσει τήν εἰκονοκλαστική αὐτή προσ-
στίς μουσουλμανικές χῶρες δέν ὑφίστα- πάθεια ἐνταφιάζοντας τά σώμα τα -πού
ται πρόβλημα χώ ρου; Οὐσιαστικά πί - μπορεῖ νά εἶναι καί λείψανα καί νά δια-
σω ἀπό τήν ἀποτέ φρωση ὑποκρύπτε - πιστωθεῖ ἡ ἁγιότητα τοῦ κεκοιμη μέ νου
ται ἡ ἄρνηση τῆς ἀθανασίας τῆς ψυχῆς κατά τήν ἐκταφή- καί νά μήν ἐπιτρέψει
καί ἡ ἀπιστία στήν ἀνάσταση τῶν νε - ἕνα ὁλοκαύτωμα τῆς κοινωνίας.
κρῶν· ἀποτελεῖ προσπάθεια λή θης τοῦ
θανάτου καί ἐξαφάνισης τῶν ἰχνῶν του. Εὐδοξία Αὐγουστίνου
Ὅλα αὐτά ἐνισχύ ονται ἀπό τόν μηδε-
ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2015 29
