Page 28 - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2015
P. 28
Σχόλιο στήν ἐπικαιρότητα
«Καίει» ἡ καύση τῶν νεκρῶν
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ τήν μέ τή σπορά τοῦ κόκκου τοῦ σιταριοῦ
ὑπ᾽ ἀρ. 2959 ἐγκύκλιό της ἐνημέρωσε καί τόν συνδέει μέ τήν προσδο κία τῆς
ὅτι «δέν δέχεται γιά τά μέλη της τήν καινούργιας ζωῆς (βλ. Α΄ Κο 15,35-38).
ἀποτέφρωση τοῦ σώματος, διότι τοῦ - Στά νεότερα χρόνια τό ἀντιεκκλησια-
το εἶναι ναός τοῦ ἁγίου Πνεύματος (Α΄ στικό πνεῦμα τῆς γαλλικῆς ἐπανάστα-
Κο 6,19)». Ὅποιος ἀποδεδειγμένα καί σης εἰσήγαγε τήν καύση τῶν νε κρῶν.
οἰκειοθελῶς ἐκφράζει τήν ἐπιθυμία «πε - Πολύ δικαιολογημένα, λοιπόν, ἡ
ρί καύσεως τοῦ σώματός του, δη λώ νει Ἐκ κλησία μας δέν ἐπιτρέπει νεκρώσιμη
τήν αὐτονόμησή του καί ὡς ἐκ τούτου ἀκολουθία γιά τόν ἐπιθυμοῦντα μετά
δέν τελεῖται Νεκρώσιμος Ἀκολουθία καί τόν θάνατό του τήν ἀποτέφρωση.
Ἱερό Μνημόσυνο ὑπέρ αὐ τοῦ». Ὁ ἄνθρωπος ὡς σῶμα καί ψυχή εἰ -
Ἔπρεπε νά γίνει ἕνα ξεκαθάρισμα κονίζει τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός Δα -
πάνω στό «καυτό» αὐτό θέμα, ἄν καί ἡ μασκη νός στή νεκρώσιμη ἀκολουθία
παράδοση εἴκοσι χριστιανικῶν αἰώ νων λέ γει: «Καὶ ἴδω ἐν τοῖς τάφοις κειμένην
καί πολλῶν ἄλλων προχριστιανι κῶν τὴν κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ φθαρεῖσαν ἡμῖν ὡ -
ἐπιτάσσει χωρίς περιστροφές τόν ἐν - ραιότητα, ἄμορφον, ἄδοξον μὴ ἔχουσαν
ταφιασμό. Ὅλοι οἱ πολιτισμένοι λαοί εἶδος». Σύμφωνα μέ τόν ἀπό στο λο Παῦ -
τῆς ἀρχαιότητας φρόντιζαν (=κήδευ αν) λο τό σῶμα μας ἀποτελεῖ ναό Θε οῦ καί
τούς νεκρούς τους, καθώς ἡ κηδεία κατοικητήριο τοῦ ἁγίου Πνεύματος (Α΄
ἀνήκει στά «ἄγραπτα κ᾽ ἀσφαλῆ θεῶν Κο 3,16-17) καί μέσα σ᾽ αὐτό ὁ πιστός
νόμιμα»(Σοφοκλέους Ἀντιγόνη, 454). προσφέρει τή λογική λατρεία πρός τόν
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἡ καύση τῶν Κύριο. Γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκ κλησία μας δέν ἀ -
νεκρῶν ἀντιμετωπίζεται ὡς εἰδωλολα- ποστρέφεται τό σῶμα, ἀλλά τό τιμᾶ.
τρική συνήθεια, ἐνῶ ὁ διά πυρᾶς θάνα- Ἡ ἄρρηκτη ἑνότητα ψυχῆς καί σώ -
τος συνδέεται μέ εἰδεχθῆ ἐγκλήματα. Ἡ ματος φαίνεται καί ἀπό τό γεγονός ὅτι
Καινή Διαθήκη θεωρεῖ τόν ἐνταφιασμό ἡ λατρευτική καί μυστηριακή ζωή τῆς
τῶν νεκρῶν αὐτονόητο. Στήν ἱ στορία Ἐκκλησίας ἀναφέρεται στόν ὅλο ἄν -
τῆς Ἐκκλησίας μόνο ἐκκλη σιομάχοι θρωπο. Γράφει χαρακτηριστικά ὁ ἀπό-
κατέ φευ γαν στήν ἀποτέφρωση τῶν στολος Παῦλος: «Αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς τῆς
σω μά των τῶν χριστιανῶν. Ὁ ἴδιος ὁ εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καὶ ὁ -
Κύριος παραβάλλει τόν ἐνταφιασμό μέ λόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ
τή σπορά τοῦ σίτου· «ἐὰν μὴ ὁ κόκ κος καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ
τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀπο θάνῃ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Χριστοῦ τηρηθείη»
αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀπο θάνῃ πο - (Α´ Θε 5,23). Ὁ ἁγιασμός καί ἡ σωτη-
λὺν καρ πὸν φέρει» (Ἰω 12,24). Καί ὁ ἀ - ρία τοῦ ἀνθρώπου δέν περιορίζεται μό -
πόστολος Παῦλος τόν παραλληλίζει νον στήν ψυχή, ἀλλά διαπορθμεύεται
28 ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2015
