Page 13 - 2021
P. 13

πολύ παλιά…
                                                        Σᾶς βλέπω μέ τά μάτια τῆς καρ-
                                                    διᾶς  νά  μοῦ μιλᾶτε  γιά  τά  βάσανά
                                                                                ·
                                                    σας,  μά  καί  γιά  τήν  ἐλπίδα γιά  τή
                                                    σκληρή ζωή, μά καί γιά τίς ἁπλές κα-
                                                    θημερινές σας χαρές. Καί διακρίνω
                                                    στό βλέμμα σας μιά ἀγάπη μοναδική
                                                    γιά τήν πατρίδα τή βασανισμένη, τή
                                                    σκλαβωμένη. Μιά λαχτάρα νά τή δεῖ -
                                                    τε πάλι λεύτερη, ἀλλά καί τή λαχτάρα
                                                    νά θυσιάσετε τά πάντα γι’ αὐτήν τήν
                                                    ἐλευθερία.  Χωρίς  δεύτερη  σκέ ψη.
                                                    Βλέπω τόν ἁπλό χωρικό τῆς Ρούμε-
                                                    λης καί τοῦ Μοριᾶ, ἀλλά καί τόν μορ-
                                                    φωμένο δάσκαλο τῆς Μεγάλης τοῦ
                                                    Γένους Σχολῆς. Βλέπω τό μικρό παι -
                                                    δί νά ξεκινάει γιά τήν ἐκκλησία τοῦ
                                                    χωριοῦ, πού εἶναι καί τό σχολειό του,
                                                    ἀλ λά καί τόν γέροντα Πατριάρχη νά
          Τυφλός τραυματίας, Θ. Βρυζάκης
                                                    ἀ γναντεύει μέ ἔγνοια τόν Βόσπορο.
                                                    Βλέ πω τήν ἀρχόντισσα τοῦ νησιοῦ,
          νάτου στό κάθε σου βῆμα, οἱ ταπεινώ-     ἀλλά καί τόν ἄρχοντα τῶν Παραδουνά-
          σεις, ἡ φτώχια, τά διλήμ ματα τῆς ἄ νε -  βιων Ἡγεμονιῶν. Κι εἶναι ἡ ἴδια λαχτά -
          της ζω ῆς ἄν ἀλλάξεις τήν πίστη σου...   ρα γιά λευτεριά πού διαπερνᾶ τήν καρ -
             Πῶς νά νιώσω τόν πόνο σας, ἀ δέρ -    διά ὅ λων σας καί ἡ ἴδια λαχτάρα τῆς
          φια μου, ἐγώ ὁ Ἕλληνας τοῦ 21ου αἰ -     θυσίας  πού  σᾶς  κάνει  νά  τά  δώσετε
          ώνα;  Νά  περνοῦν  τά  χρόνια  -ἑκατό,   ὅλα!  Κι ἄς πεθάνετε φτωχοί καί ξεχα-
          διακόσια, τριακόσια...- μέσα στόν ἴδιο   σμένοι... Φτάνει νά εὐημερεῖ ἡ πατρί -
          πόνο τῆς σκλαβιᾶς. Καί ἀπό τά σπλά-      δα! Κι ἡ φωνή σας, πού δέν μπόρεσαν
          χνα σου νά ξεπηδᾶ ἡ ἴδια πάντα ἐλ πί -   νά τήν πνίξουν τά τετρακόσια χρόνια
          δα. Νά περνοῦν οἱ γενιές, νά ἔρχονται    σκλαβιᾶς, κουβαλάει τήν κληρονομιά
          οἱ Λαμπρές  καί  ἡ ψυχή  νά  καρτερᾶ     τῶν  ἀρ χαίων  προγόνων.  Τή  συνέχεια
          σταθερά τήν Ἀνάσταση... Πῶς δέν λύ-      τοῦ ἑλ λη νισμοῦ -κι ἄς τήν ἀμφισβη-
          γισε ἡ ἑλ ληνική καρδιά σας κάτω ἀπό     τοῦν- τήν ἀποδεικνύει ἡ ἴδια αὐτή φω -
          τήν ἀσήκωτη σκλαβιά μέσα στά ἀτελεί-     νή σας, πού ἄλλοτε φώναζε «Μολὼν
          ωτα αὐτά χρόνια;                         λαβέ» καί τώρα ἀναφωνεῖ «Γιά τοῦ Χρι-
             Δέν μπορῶ νά νιώσω τόν πόνο σας,      στοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρί-
          ἀδέρφια μου. Ἐγώ δέν ξέρω ἀπό σκλα-      δας  τήν  ἐλευθερία!».  Κι  ἀκολουθεῖ
          βιά. Στέκομαι μόνο μέ ἀπέραντο θαυ -     πάντοτε ἡ ἴδια ματωμένη θυσία...
          μα σμό μπροστά στό μεγαλεῖο τῆς ψυ -
          χῆς σας. Ἕνα μεγαλεῖο πού ξεκινᾶ ἀπό                         Μ. Κουπουρτιάδου

          ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2021                                                  53
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18